ผลไม้ถือว่าเป็นแหล่งของ วิตามิน แร่ธาตุ และ สารพฤษเคมี (Phytochemicals) ที่สำคัญต่อการทำงานของร่างกายหลากหลายชนิด เช่น วิตามิน C ช่วยเสริมสร้างระบบภูมิคุ้มกัน อย่างไรก็ดีการบริโภคผลไม้เกินความต้องการของร่างกายอาจจะส่งผลต่อภาวะน้ำหนักเกิน เพราะนอกจากผลไม้เป็นแหล่งของวิตามิน และ แร่ธาตุ แต่ผลไม้ยังเป็นแหล่งของน้ำตาลทราย หรือ น้ำตาล ฟรุกโตส และเมื่อน้ำตาลที่เกินความต้องการเข้าสู่ร่างกายน้ำตาลเหล่านั้นสามารถเปลี่ยนเป็นไขมันที่สะสมในร่างกาย และ ไขมันสะสมในช่องท้อง ตามลำดับ ทีมวิจัยนี้ได้เริ่มต้นศึกษาและวิเคราะห์ชนิดของน้ำตาลในผลไม้ที่นิยมบริโภคในภาคใต้ตามสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ หรือ GI (Geographical Indication) ของภาคใต้ประเทศไทย และเสนอแนะปริมาณที่ควรบริโภค (1 ส่วน) สำหรับผลไม้เหล่านั้น

           ผลไม้ที่ถูกเลือกมาศึกษา ได้แก่ มังคุด เงาะ ลองกอง ส้มโอ และ จำปาดะ ที่เก็บมาจากพื้นที่บ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ของแต่ละพื้นที่ จากการวิเคราะห์ด้วยเครื่อง Liquid Chromatography – Mass Spectrometry (LC-MS/MS) พบว่าผลไม้มีองค์ประกอบของน้ำตาล ฟรุกโตส (Fructose) กลูโคส (Glucose) และ ซูโครส (น้ำตาลทราย Sucrose) ตามลำดับ ซึ่งสามารถสร้างเป็นข้อมูล หนึ่งหน่วยบริโภคหรือหนึ่งส่วนที่กินได้ของผลไม้แต่ละชนิด (1 ส่วน) มีปริมาณคาร์โบไฮเดรต เท่ากับ 15 กรัม ที่อ้างอิงจากฐานข้อมูล Thai Food Composition Database ของสถาบันโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล และข้อมูลรายการอาหารแลกเปลี่ยน จากการศึกษานี้จึงแนะนำปริมาณที่ควรบริโภคของผลไม้แต่ละชนิดในรูปแบบ 1 ส่วน ดังนี้

            มังคุด จำนวน 3-4 ผล หรือ 85 กรัม
            เงาะ จำนวน 5-7 ผล หรือ 90 กรัม
            ส้มโอ จำนวน 2-4 กลีบ หรือ 177 กรัม
            ลองกอง จำนวน 6-9 ผล หรือ 109 กรัม
            จำปาดะ จำนวน 3-5 ชิ้น หรือ 58 กรัม

            ข้อมูลเหล่านี้จะเป็นประโยชน์ในการส่งเสริมสุขภาพให้แก่ผู้ที่มีสุขภาพแข็งแรงจำกัดการบริโภคผลไม้ วันละ 3-5 ส่วน เพื่อป้องกันโรคอ้วน และการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ต่อไป